Jeśli planujesz wędrówki po Podlasiu, obowiązkowo uwzględnij w nich Narew. Przeznacz na wizytę w tym miejscu co najmniej 3-4 godziny, bo ciekawostek tu nie brakuje. My Byliśmy tam 19 stycznia 2020 r. w trakcie wyjazdu z Klubem Globtrotera na Święto Jordanu na Podlasiu i wizyta w Narwi zajęła nam około 4 godzin, a i to nie obejrzeliśmy cerkwi, bo była jeszcze w remoncie po pożarze.
Jednym obiektów, które koniecznie w Narwi trzeba odwiedzić jest kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i świętego Stanisława.
Z daleka widać, że to zabytek. Z głównej ulicy zza drzew wyłania się całkiem spora drewniana budowla, więc nie sposób ją ominąć czy nie zauważyć.
Kościół był dwukrotnie fundowany i konsekrowany: 1528 r. i 1748 r.
Jednak widok zewnętrzny nie obiecuje tego, co można zobaczyć wewnątrz.
Po wejściu do środka – zaskoczenie. To kolejna podlaska perełka.
Na zwiedzanie trzeba się było umówić, bo normalnie otwarty jest tylko na nabożeństwa. Kościół zaprezentował nam nowy proboszcz, który objął tę funkcję zaledwie kilka miesięcy wcześniej, z zadaniem przeprowadzenia renowacji obiektu.
Proboszcz niezwykle ciekawie i szczegółowo opowiadał o historii zabytku i o realiach współczesnego funkcjonowania parafii katolickiej w regionie, gdzie zdecydowaną większość stanowią prawosławni.
Pierwotnie istniała tutaj kaplica dworska, o czym świadczy wzmianka z 1517 roku o ks. Jakubie – kapelanie w Narwi. W czasie lokacji miasta na prawie magdeburskim w dniu 7 grudnia 1528 roku król Zygmunt Stary i jego żona Bona Sforza ufundowali kościół pw. Wniebowzięcia NMP i św. Stanisława Biskupa Męczennika, nadając mu dwie ziemie, młyn, karczmy, dziesięciny i inne przywileje.
Dawne nadania i przywileje potwierdził 18 grudnia 1739 roku również król August III Sas. Około 1738 roku proboszczem narewskim został kanonik gnieźnieński i oficjał generalny okręgu brzeskiego ks. Ludwik Ignacy de Riaucour.
Przypuszczalnie pod jego kierunkiem w latach 1738-1748 dawny drewniany kościół został przebudowany aż od fundamentów na znacznie większy kościół, również drewniany, który istnieje do dziś.
W roku 1920, w czasie wojny polsko – bolszewickiej kościół został podziurawiony pociskami. Podobna sytuacja zdarzyła się w czasie II wojny światowej w 1944 roku, kiedy kościół został uszkodzony przez ostrzał artyleryjski. Powojenne remonty zostały przeprowadzone dzięki staraniom kolejnych proboszczy parafii narewskiej.
Warto zerknąć też na stojącą na placu przed kościołem drewnianą dzwonnicę, nie mniej zabytkową jak sam kościół.
Nieco z boku, przy kamiennym ogrodzeniu, kolejne zaskoczenie. Grób wygląda na całkiem współczesny. Gdy jednak podejdziemy bliżej odczytamy, że pochowano tu żołnierza poległego w roku 1920. Grób został odnowiony ze środków parafii. A niedawno nawet udało się odnaleźć rodzinę owego żołnierza.
Drugą wspaniałą zabytkową budowlą drewnianą w Narwi jest cerkiew Podwyższenia Krzyża Pańskiego. Również nie sposób ją przeoczyć. Wystarczy przejść 200 metrów od kościoła dalej główną ulicą i błękitna świątynia pojawi się na placyku po lewej stronie w samym centrum osady. Cerkwi opisuję w osobnym artykule. ⏩ BŁĘKITNE PODLASIE. CERKIEW W NARWI
Podoba Ci się ten artykuł? Będzie mi bardzo miło, jeżeli zostawisz ślad Twojej wizyty w postaci komentarza lub polubienia i zostaniesz stałym czytelnikiem tego bloga.
Możesz także zasubskrybować bloga i otrzymywać bezpośrednio na swoją skrzynkę pocztową informacje o nowych artykułach oraz o terminach spacerów historycznych i przyrodniczych, rajdów i wycieczek Klubu Globtrotera.
Klub Globtrotera Warszawa 
1 myśl w temacie “UWAGA! ZABYTEK! NARWIAŃSKIE PEREŁKI”